Heftig!!

Vrinden,

Na al die weken in onze gepimpte 6-wielige tent werd het weer tijd voor vliegen. Via het verre Oosten naar het nabije Oosten om zo de laatste dagen van onze reis invulling te geven.

In Cairns konden we er al een beetje aan wennen, want de stad was ingenomen door chinezen die deze fantastische ‘parel van Australië';-) hadden uitverkoren om hun nieuwjaar, jaar v/d tijger zoals u waarschijnlijk wel weet, te vieren.

Gezellig met al deze feestgangers richting Hongkong! Het was even schrikken dat het er slechts 7 gr. was; zo'n 28 gr. minder dan bij vertrek uit Australië. Op het vliegveld moesten alle tassen leeg om voldoende laagjes isolatie op te kunnen bouwen. Hongkong is een fascinerende stad. We kwamen in het donker aan en de rit naar het centrum is indrukwekkend; enorme havens, kolossale hangbruggen en muren van wolkenkrabbers verlicht in alle kleuren van de regenboog.

Na wat uitslapen doe je 's ochtends de gordijnen van je hotelkamer op de 18^e verdieping open en overal zie je de enorme woontorens en kantoorreuzen om je heen. We hadden één dagje om een klein stukje van deze gigantische, strak georganiseerde ‘mierenhoop' te verkennen. Onze conclusie: de Hongkong chinees houdt van eten, juwelen en (merk)kleding. Verder waren onze smurfen de bezienswaardigheid ‘in town'. Iedereen binnen en buiten het hotel moest wel even in een wang knijpen of aan de haartjes van Gijsje voelen. Wel lekker, konden ze vast wennen aan wat ze in Delhi te wachten zou staan!

Door naar Delhi, India. Daar is veel over te vertellen. Allereerst de extreme beveiliging en aanwezigheid van zwaar bewapende militairen overal. Voor je het hotel in mag bijvoorbeeld, is er eerst een bomscreening van de taxi en daarna scanning van mens en koffer zoals op een gemiddeld Amerikaans vliegveld. De bureaucratie hebben ze verheven tot kunst - je moet er rustig naar kijken en maximaal lang van genieten - er zijn elk jaar de (wereld)kampioenschappen stempelen voor ambtenaren en de hoofdwegen zijn onverlichte karrensporen. Prachtige (niet onderhouden) middeleeuwse forten en paleizen. Ook overal de NOVIB kalender live. Maar bovenal onwaarschijnlijk smerig en overvol straatarme mensen. Je vraagt je telkens weer af hoe dit land een wereldmacht kan zijn die kernonderzeeërs kan bouwen en een ruimtevaartprogramma heeft!

Dit jaar worden in Delhi de Commonwealth Games (olympics voor ex- Engelse koloniën) georganiseerd, waarvoor speciaal een metrolijntje dwars door de stad wordt getrokken. Ik kan je vertellen; dat gaat nog een toefje rigoreuzer dan de Noord-Zuid lijn.

Delhi is ook Smellie en dat is het zeker!! De stad ligt onder een dikke geel-grijze smog laag. Als je na een half dagje stad in je hotel terug komt moet je eerst goed je neus snuiten, douchen en je tanden poetsen anders smaakt je eerste biertje naar aquariumwater net voordat je dat moet verschonen.

Agra en de Taj Mahal bleken helaas voor ons letterlijk onbereikbaar. Er is dagelijks precies één vlucht, met één maatschappij, vanuit Delhi naar deze topattractie van het land en raar maar waar: die zat vol. Je kan ook met de auto, inclusief chauffeur, voor een habbekrats de 200 km doen, maar dat vraagt 4 tot 4 ½ uur hobbelen en stuiteren enkele reis. Dat leek ons geen goed plan voor het algemeen en psychisch welbevinden van ons gezin.

Dan maar de highlights in Delhi bekeken, die zijn ook prachtig namelijk. Enig nadeel is dat wij een bezienswaardigheid waren binnen de attracties; bijna elk Indiaas gezin wil aan de kids zitten of met ze op de foto. Dat waren de mannen eerst nog wel bereid te doen, maar na een uurtje werd dat toch flink huilen. Na een paar uur vlucht je dus elke dag terug naar het hotel waar gelukkig veel kussens zijn waar hutten en tenten mee kunnen worden gebouwd. Dat kalmeert elke kleuter en peuter. De ouders kunnen dan even bijkomen met één van de 30! Bollywood kanalen op tv.

Morgen naar huis. Zoals al eerder geschreven een raar idee! Na al die maanden met z'n viertjes genieten van al dat moois, terug naar de werkelijkheid. Aan de andere kant ook weer fijn om alle familie, vrienden, kneusjes en collega's te zien. Soms hebben we jullie best een beetje gemist!!

Iedereen onwijs bedankt voor alle leuke reacties op onze website, de mailtjes, Skype-sessies en SMS-jes. Tot snel.

Sahib Cas en aanhang

Aftellen

Trouweaanhang,

Ten zuiden van Brisbane heet het strand ineens de Gold Coast en een deel daarvan Surfers Paradise. Het is een soort Australische variant op Benidorm met heel veel Aussies op vakantie! Op 26 januari is het ‘Australia Day'. Dan gaat er nog meer vlees op de barbie en drinken ze nog een extra slokje bier. Veel gezwaai met de nationale vlag ook en extra tattoos van het ‘Zuiderkruis' op bovenarm, schouder of op de bil. Een locale variant op Koninginnendag dus eigenlijk gewoon. Het is tevens het eind van de vakanties. De dag er na haakt elke ‘Mate' zijn (enorme) caravan achter zijn 4WD en gaat huiswaarts. Ineens is de camping voor ons alleen, op een paar bejaarde Aussies na dan.

In dit deel van de oost-kust bevinden zich ook de pretparken en niet zo weinig ook. Jammer dat de kinderen nog geen 1.4 m lang zijn en we dus niet in de ‘Kamikaze Lift', ‘Vertical Swing' en ‘Vomadrome' mochten;-) Wij werden verwezen naar wat onschuldig gespetter met water en spelen met de inheemse fauna. Jullie begrijpen dat het voor de kids een enorme straf was deze ‘snoepwinkel' te moeten verlaten. Ach ja; life sucks

Net boven Brisbane heet de kust Sunshine Coast, maar dat is maar betrekkelijk. In deze tijd van het jaar komen de Cyclonen over en dat betekent veel wind en nattigheid, overigens bij tropische temperaturen. Olga heette de aanwezige tropische storm en voor die echt los ging konden paps en mams nog net effen lekker wat golfen.

Aangezien de kuststrook geheel was overstroomd zijn we via het binnenland noordwaarts getrokken. Wij vonden Nieuw Zeeland leeg, maar deze regio wint het er met gemak van!

Het landschap verandert ineens in een soort (prachtige) tropische savanne en de hoofdbewoner is de vlieg. Een hele nare ook; hij gaat vooral in je oren, neusgaten of op je lippen zitten, wat eten tot een ware kunst verheft. De paar bewoners die hier nog wonen, leven op verschrikkelijk eenzame en lelijke kruispunten met onuitsprekelijke namen die je zo om de 100 km hebt. En dan is dit nog niet eens de echte ‘Out Back'! We hebben een paar dagen de insecten en reptielen getrotseerd - Mirjam geestelijk bijstand verleend - en wat rondgelopen door dit prachtige deel. Toen Olga een beetje was uitgeraasd konden we weer terug naar de kust.

Langzaam maar zeker kom je dan in tropisch Australië. Dat betekent 'sticky',regenwoud, bananen plantages en onwaarschijnlijk veel suikerriet (1500km lengte!!). Ineens kan je ook niet zo maar meer zwemmen in zee vanwege (dodelijke) kwallen en langs dobberende krokodillen. Daar hebben ze dan wel weer wat op bedacht; nog grotere zwembaden op de campsites en grote kunstmatige lagoons.

Dé attractie in dit deel van het land is het Great Barrier Reef, zo'n 60-100km uit de kust. Je kan er naar toe om te snorkelen en te duiken. Hier en daar hebben ze enorme ponton-eilanden aangelegd waar je dan een dag bent, met vermaak voor jong en oud. Voor je het water ingaat moet iedereen echter eerst een ‘kwallen pak' aan in man onterende kleuren. De beloning is echter fenomenaal!! Koraal en -bewoners in alle kleuren en maten.

Tja, ineens heb je dan 3000km achter de wagen en zit je op je laatste strandje op Dunk Island, in de buurt van Cairns. Dan is het aftellen begonnen en is de reis verworden tot een gewone vakantie en komen de eerste overpeinzingen; 'veel te snel gegaan', 'hoe heten ook al weer mijn collega's?' 'zouden mijn pantoffels nog onder de kapstok staan?' en meer van die onbelangrijke zaken.

Goed. Vanaf de 18^e gaan we nog wat stukjes vliegen en langzaam huiswaarts met een nachtje HongKong en vier in Delhi, van waar wij u de laatste mailing zullen sturen. Voor iedereen die met vakantie gaat: Plezier!

Liefs de van Oorties

Kikkersloot 3

Lieve kindertjes,

Nog maar een paar weekjes en dan bent ik weer thuis! Dat vind ik fijn want ik heb jullie wel heel erg gemist.

Ik heb met papa en mama en Gijsje heel veel rondgereden in de kampeerauto en dat is heel fijn. Ik mag altijd boven slapen met Gijsje. Op de camping zijn heel mooie skelters en speeltuinen. Ook lekker zwembaden en daar doe ik grote bommetjes. Ik mag ook met papa altijd BBQ-en. De lekkerste zijn de garnalen!

We hebt veel dieren gezien op al die eilandjes. De zeehondje was heel boos en ging grommen omdat papa hem had wakker gemaakt. Toen was Gijsje heel bang geworden. Ik mocht 2 keer in de helicopter. Eerst om de walvissen en de dolfijnen te zien. Dat was supercool!! Toen we naar de sneeuw vlogen was het heel koud. De helicopter maakte wel veel herrie en daarom moesten we doporen op doen. In het museum van de Noord Pool gingen ze het superkoud maken en daar was een speciale auto die door de sneeuw en het water kon rijden.

Toen we naar Australië gingen vliegen waren we Juf Els daar ook op het vliegveld tegengekomen. Dat was grappig. Ik heb samen met Juf Els ijsjes gegeten en de 'Vliegtuigman' voorgelezen.

In Australië zijn keiveel dierentuinen en ik mocht op de speciale vogel zitten en op de Wombat. Papa en mama moest ook veel boodschapjes doen en dat vond ik niet zo leuk. We moesten heel lang wachten om met de bootje onder de brug door te varen en toen was ik echt boos. Gelukkig was er ook weer een strandje om lekker te scheppen met Gijsje. Het is wel raar dat bij jullie het zo koud is en hier heel warm. Maar omdat het zo warm is mag ik wel soms een ijsje eten. Chocola vind ik echt het lekkerste.

We waren ook nog mensen uit Nederland tegengekomen. Die meneer Peter kon heel goed pannenkoeken bakken. Tessa ging proberen te voetballen maar die lukte het echt niet de bal omhoog te schieten. Maar ja hij was ook een meisje.

In de laatste dierentuin was het wel het aller-super-kei-gaafste!! Daar mocht ik een echte slang vasthouden. Dat was niet eng en hij voelde een beetje glibberig. De krokodil had een elastiekje om zijn bek want die heeft heel veel scherpe tandjes om te bijten. Daar waren ook allemaal kangaroes en die ging ik eten geven. Ik hebt papa gevraagd daar een foto van te maken voor jullie.

Bij die andere strandje gingen we in een heel speciale bus die zomaar ook in het water ging varen. Toen mochten Gijsje en ik ook bij de piloot sturen! In de ‘Sponge Bob' toren mocht je iedereen natspuiten en van de glijbanen. Ik ging lekker sneller dan papa. Er was een supergrote douche en toen ik daar onder was, was mama mij kwijt.

We zijn ook nog in de bos geweest en een hele grote berg opgeklimt. Daar waren allemaal vleermuizen aan het slapen in een grot en kangaroos, mieren en spinnen.

Nu weet ik niets meer. Ik ziet jullie allemaal weer na de vakantie.

Daaaag, Jeroen.

Sydney en New South Wales

G'day Mate!!

Zo begint een Australiër elk gesprek. En gesprekken voer je hier veel. De (gemiddelde) Australiër praat veel en graag en is een toefje nieuwsgierig. Ze spreken een heerlijk soort gezellig ‘vette' joviale variant Engels, wat het nog gezelliger laat lijken. Australië is een heerlijk land!! Het eten komt nog steeds vooral van de ‘barbie' en daar doen wij volop aan mee. Het is lekker warm weer en er zijn héél veel onwaarschijnlijk mooie stranden, met hier en daar een langs zwemmende Flipper. Bij het ontbijt op de camping stuitert soms een Skippy langs de camper. Ik zeg je: wat wil een mens nog meer!! Er zijn ook rare dingen. Zo moet je de wijntjes en bieren kopen in vaak obscure winkels waar kinderen niet welkom zijn en waar je ook flink kan gokken. Gokken op alles wat beweegt; van hondenrennen tot vlinderdansjes, van paardensport tot koalaraces. Je kan het zo gek niet bedenken, of de Aussie maakt er een wedje op. Ook zijn er (zelfs voor ons Nederlanders) ontelbaar veel borden met wat je allemaal niet mag, met soms het bedrag van de boete of sanctie er bij vermeld.

Vertrokken uit Nieuw Zeeland met een verrassende ontmoeting met juf Els(van Jeroen) op het vliegveld in Christchurch. Met z'n allen naar Sydney gevlogen. Jeroen had dé vlucht van z'n leven; lekker lezen met juf en als bonus extra ijsjes. Els (met kersverse echtgenoot) door naar thuis, wij Sydney in; wat een stad!! Mooi gelegen aan zee en allerlei baaien. We hadden een hotelletje aan Bondi Beach, hét strand van de stad. Een soort Zandvoort in het kwadraat. Alleen maar surfdudes met veel biceps en weinig buikvet. Qua dames veel strakke ‘dakkies' (voor Australische begrippen dan). Natuurlijk ook de stad in en gelukkig stonden alle bezienswaardigheden er nog. Ook nog een tripje naar het Wild Life gemaakt, waar we ons alvast konden vergapen aan alle giftige spinnen, slangen, torren en ander kruipend gespuis van dit continent. Mir vond het al niks, maar nu durft ze helemaal de camper niet meer uit als het gras van de camping hoger is dan 2 ½ cm! Daar ook de eerste ontmoetingen met de lokale bosbewoners zoals Koala's, Kangaroes , Wombats, Kookaburra's en een beangstigende reuze-croc.

Na drie dagen weer ingescheept in een ‘Transit' om langzaam naar het noorden te trekken. Eerst even bijkomen van alle stadse drukte in Huntervalley, één van de wijngebieden van het land. Susanne, Peter en hun blonde dollies ontmoet en dat maakte de pret alleen maar groter. We hebben een aantal dagen samen gereisd. De kinderen lekker samen gespeeld, de ouders lekker gegeten en gedronken en gemijmerd over ‘vroeger'. Vervolgens langzaam van baai naar baai noordwaarts bij aangename temperatuurtjes van 28-34gr.met een zacht zeebriesje. Soms ook even een kort uitstapje het binnenland in om tropisch regenwoud en watervallen te spotten. Op de Boogie Boards van Suus en Peter flink de, soms forse, golven afgeragd. Ook Jeroen is flink aan het oefenen al valt dat niet mee met de ‘wasmachine-branding'. Dit alles onder het wakend ook van Gijs die zich vooral bezig houdt met het verzamelen (en begraven) van aangespoelde Blue Bottle kwalletjes.

Goed. Nu gaan we ons storten in de wereld van de themaparken rond Surfers Paradise en Brisbane en een beetje golfen bovendien.

Catch you later and no worries mate!

De locale spreuk:

Wie niet 'Slip, slap, slopt', moet op de blaren zitten!

Barbies en andere campingverhalen

Vrienden en vriendinnetjes,

Hoe is het met de sneeuw- en ijspret?? Is het nog leuk of begint het te irriteren??

Auckland Nieuw Zeeland, daar waren wij gebleven. Een wonderlijke kerst onder de zon in een wonderlijke stad. Temperaturen net als onze zomers en dat is best lekker na alle hitte van de eilandjes ervoor! Nergens een papiertje op straat in een stad die lijkt te bestaan uit louter jachthavens met de meest waanzinnige jachten. Kerstdiner in het hotel en pakjes van de Kerstman voor de kids. Het is wel geen Sinterklaas, maar als vervanging (natuurlijk) toch door de mannen geaccepteerd.

De Feiten; Nieuw Zeeland zo groot als Engeland en slechts 4 miljoen inwoners waarvan meer dan 1/3 in Auckand. Een leeg land dus. Nergens een Hobbit te bekennen! En dat terwijl je continu door de 'Shire'rijdt. Een strak reisschema, dus direct vertrokken in onze gemotoriseerde tent met muren. Het land is mooi en dat is het. Veel schapen ook, nog meer koeien en onwaarschijnlijk veel bos. Het enige wat eigenlijk mist is het wild; nergens een rendier of beer te bekennen. Wel veel bambi's, maar die staan keurig in weilanden bij de boer te grazen tot de volgende Kerst;-) Het dier dat je het meeste ziet is de Possum. Een soort eekhoornachtige haas met pandaoren. Meestal zie je hem in grote aantallen, platgereden, op de wegen.

Het Noorder eiland relatief ‘druk', groener en warmer. Overal strand met koud water (zoals thuis) en dat is best wennen na al het warme badwater van de Pacific! Gelukkig meestal verwarmde zwembaden op de campings. De camping; net als in Frankrijk in het hoogseizoen maar dan met allemaal gezellige, vriendelijke Kiwi's . De Nieuw Zeelanders delen een aantal passies, waarvan de ‘Barbie' de meest voorkomende is. Elke avond smoking Joe's alom met grote lappen vlees en hamburger-luchten. Veel sport en vermaak ook. Je kan het zo gek niet bedenken of je kan het hier doen; in een grote doorzichtige bal van een heuvel gerold worden of met een katapult weggeschoten worden. Ik zeg je, Bungy-jumpen is voor watjes! Gelukkig waren onze kiddies een excuus om niet mee te hoeven doen aan al die gekkigheid. Voor ons was de wedstrijd van de dag wie het beste ‘bommetje' kon doen, of wie het snelste kon skelteren. In Nieuw Zeeland is weinig cultuur. De oudste gebouwen zijn van eind 19^e eeuw en dat zijn er niet veel, aangezien het land ook frequent geteisterd is door aardbevingen. Onze reis ging kris kras over het eiland met veel speelvermaak, mooie vergezichten en een prachtig nationaal 'Te Papa'museum in Wellington. In het museum veel over de Maori's, de natuur en heel veel interactiefs voor de mannen. Er was zelfs een ‘aardbevingshuisje' waar je kon meemaken hoe dat in het echt voelt. Jeroen is er nog steeds van onder de indruk en heeft lang gedacht dat het beven en bijpassende herrie door een heel groot dier werd veroorzaakt. Tot slot oud en nieuw, ook in Wellington; oersaai met hier en daar een klein ‘plofje' en de hele camping in diepe rust om 24 uur. Wij hebben natuurlijk wel een bubbeltje gedronken en nog bij volle maan ook !! Helaas zonder vuurwerk. Dat wordt in dit party-land alleen verkocht in de laatste week van november;-)

Zuider eiland. Nog leger, ruiger en mooier. Eerst wat natuur in het Abel Tasman park, daarna naar Marlborough; het Walhallah van de Sauvignon Blanc! We hebben ons de geperste druifjes wel laten smaken. Op ‘Zuid' is wél veel wild life en wel ter zee. Zeeleeuwen overal . Ook enorme scholen dolfijnen en walvissen. Bij gebrek aan zeebenen gespot vanuit de helicopter! Echt gaaf! Daarna nog de bergen in om de grootste gletsjers van het land te bewonderen. Niet veel van de bergen gezien door de vele regen en zelfs sneeuwval op 1000m midden in de zomer. Brrrrr. Wij dachten dat het ‘thuis' veel regent, maar dat is echt niets vergeleken met wat hier gebeurt. In één dag kan zomaar 20cm! regen vallen. Maar goed dat campers ook als platbodems kunnen fungeren om de onder gestroomde wegen af te kunnen varen. Trouwens, dat extreme weer is eigenlijk het verhaal van de reis tot nu: klimaat ‘de weg kwijt'(niet alleen bij jullie thuis dus). In de Caribbean geen hurricanes of regen gehad sinds maanden, waar het normaal kletsnat en winderig is, Argentinië en Chili de warmste en droogste lentes ooit. Frans Polynesië nog maar zelden zo warm geweest en ga zo maar door. Enfin, aangezien de kleine mannen nog niet echt te motiveren zijn voor lange (berg)wandelingen opnieuw met de helicopter. Waanzinnige vlucht met een stop op één van de gletsjers; SUPER!! Tot slot nog naar het Antartica Centrum geweest in Christchurch. Geinig. Je hebt er een ruimte waar je een echte poolstorm kan meemaken, inclusief de bijbehorende geluiden. Ook mag je mee in een sneeuwvoertuig om te raggen over een Zuid Pool parcours. Jullie begrijpen dat Jeroen dat supercool vond.

Goed. Morgen door naar Sydney. We hebben er zin in!

Liefs de Hobbits

Kikkersloot 2

Lieve kindertjes,

Hebt jullie een fijne vakantie gehad? Ik heb weer een nieuw verhaaltje voor jullie.

Eerst was ik bij een trein die zo oud was dat die niet meer kon rijden en daar gingen we ook naar de zee kijken. Toen papa en mama gingen borreltje doen mocht ik lekker kleuren; een boer met druiven en een dinges gemaakt die op de fles van papa was geplakt.

Daarna zaten we in de kabelbaan in een stadje en de anderen mensen gingen naar beneden.

Bij de bergen was ik op een hele stoere skelter in de park. Ook was ik in de sneeuw en ging ik met papa sneeuwballen gooien naar mama en Gijsje. Dat was mooi.

In de hotelletje ging de mevrouw altijd mijn aapjes op een rijtje staan. Ik vraagte papa of ik op de foto mag met de aapjes en met mijn portemonnaie met allemaal vreemde centjes voor het ‘winkeltje spelen'. Dan kunt jullie dat ook zien tenminste.

Ik was met mama, papa en Gijsje in Paaseiland en daar had ik hele mooie bloemen om mijn nek gekregen bij het vliegveld. Ik dacht dat daar paaseiertjes waren maar dat was niet zo. Bij de beeldjes had ik er wel ééntje gevonden die op een paasei lijkt. Maar toen ik er in knijpte was die ei echt en was ik helemaal vies!

Er waren dus geen echte paaseitjes en toen had ik een plannetje gedacht! Ik heb baby-cocosnootjes gevonden en mooi versierd met Kerststickers! Papa heeft die verstopt binnen in de hotelletje en die hebt ik gevonden en Gijsje ook 2.

Ik was heel ziek en had heel erg veel buikpijn. Ik moest van dokter Perry en mama en papa toen 3 dagen een heel vies drankje drinken om beter te worden en dat heeft gehelpt.

Daarna gingen we naar Bora Bora met de bus-boot-bus-boot en de vliegtuig er tussen in. Het is wel een beetje raar dat als ik wakker wordt jullie kindertjes gaan slapen in Nederland. Op die eilandje ging ik met de bril onder water kijken naar de mooie visjes. De meneer heeft allemaal grote visjes gevangt en die waren wel dood. Ik durfde ze aan te raken en dat is helemaal niet eng.

Op de laatste eiland ging ik zwemmen met roggen en ook met haaitjes. Die meneer ging mij vast houden en dan kon ik die grote platte vissen aaien over hun koppetje. Die hadden ook een hele lange staart en daar kunnen ze pijltjes mee schieten naar andere visjes als ze boos worden. Ik had een mooie onderwaterbril en er waren ook nog heel veel andere visjes met veel kleurtjes en zeekommaarkommaars. Bij het lekkere strandje toen ik brood ging geven aan de visjes kwamen er heel veel en ook een zeeslang!

Het was hier ook Kerstmis want ze kennen hier de Sinter Klaas niet. Toen heb ik van de Kerstman kadootjes gekrijgt en ook een verkijker.

Met papa ging ik met de fiets superkeihard van de berg naar beneden en gingen we iedereen inhalen. Mama ging natuurlijk niet zo snel. Toen hadden ze fietsjes opgehijst aan de bankjes waar we we op mochten zitten naar boven.

We moesten weer met de boot naar een ander eilandje die Nieuw Zeeland heet en die boot stinkte wel een beetje.

Als laatste heb ik ook een schildpadtatoeage op mijn rug aan het zwemmen, want de andere mensen hebben ook allemaal tatoeages.

Groetjes voor iedereen en speciaal kusjes voor juf Roos, juf Els en juf Gitte

Jeroen

En natuurlijk ook nog voor alle anderen

de beste wensen en veel geluk voor 2010!!!

Cas en Mir

Frans-Polynesië; hitte, tattoos en duikpret

Ia orana lieve koukleumpjes,

Hoe gaat het met de voorbereidingen voor de 11 steden?? Hier hebben we zorgen van hele andere aard.

Geland op het mooie Tahiti (van horen zeggen) hebben wij slechts wat sfeer mogen proeven in Papeete, de hoofdstad. Kort samengevat: een wat mindere wijk van Marseille op een hele , hele hete zomerdag. Wat een desillusie! Gelukkig mochten we snel door naar Bora Bora, zo'n 3 kwartier vliegen verderop. Tja en da's andere koek! Een grote lagune met in het centrum een klein eilandje. Vanuit het vliegtuig en vanaf de boot weet je gewoon niet wat je ziet!! Wij wisten niet dat er zoveel kleuren blauw bestaan. Aanvankelijk konden we er niet echt van genieten omdat Jeroen vrij ziek was; buikpijn, forse diarrhee en hoge koorts gedurende 5 dagen. Na consultatie van onze favoriete Tropenpoeperitis-specialist (PvG te R; dank!!) en het starten van een kuurtje, knapte hij gelukkig snel op.

Bora Bora dus. Eiland voor de ‘rich and famous' en daarom ook echt iets voor ons, toch?? Hoe afgelegen ook je kan het zo gek niet bedenken of je kan het er doen. Zelfs snorkelen op de rug van een kameel kan geregeld worden, als je maar betaald. Het begrip ‘hutje op palen' heeft voor ons ook een andere betekenis gekregen. Overal op het eiland zijn luxe resorts ‘in zee' gezet. Meer dan waar dan ook ter wereld. Als we heel eerlijk zijn; een zwaar overgewaardeerd eiland! De lagune echter niet, dus daar maar ons vertier gezocht. Jeroen voor het eerst met duikbril onderwater en mams en paps met een flesje op de rug. Waanzinnig!! Mir had het geluk alleen met een instructeur te duiken en had een close encounter met 5(!!) Manta's en een zenuwachtig klein uurtje tussen Lemon- en Blacktipsharks ('sharks, sharks, there are sharks here!!'). Cas een dagje later ook. Helaas was er de avond ervoor een cruiseboot aangekomen en was het nu naar de visjes zoeken tussen vetgemeste en volgevreten driftig flipperende Gringo's. Ook onderwater hebben Amerikanen zo hun eigen wetten en (gedrags)regels;-)

Tot slot Moorea. Lief,mooi en paradijselijk. Zoals uit de films en folders. Meisjes allemaal een bloempje achter het oor, jongens met indrukwekkende tattoos. Helaas ook bekend van de kernproeven van de Fransen zo'n 40 jr geleden. Als je goed kijkt zie je de gevolgen ook nog; de palmbomen zijn net iets hoger, de zee geeft 's nachts licht en meer van die dingen. De lagune zit hier nog voller met visjes en die zijn zo volgevreten dat je gewoon tussen de pijlstaart roggen en haaien kan snorkelen! Eigenlijk is het toch raar dat je met Jeroen aan het snorkelen bent en hij roept 'kijk pap, dat is een mooie grote haai'.

Goed, wij verkassen naar een nieuw en koeler deel van onze reis; Nieuw Zeeland. Ook een raar idee dat we nu een dagje gaan overslaan, omdat we door de datumgrens gaan. Liepen we eerst 11 uur op jullie achter, straks 12 uur voor.

Zalige Kerst en veel goeds voor 2010!!

De (Moorese) spreuk: Achter de mooiste bloem kan een loopoor schuil gaan.

Rapa Nui

Landgenoten,

Paaseiland! Daar is veel over te vertellen. 18 km lang, nog geen 10 breed en héél eenzaam. Het dichtstbijzijnde (ei)land is 2300km ver en we zijn nog steeds trots op onze piloot dat die dit stipje in zee het heeft kunnen vinden! Overigens ontdekt door onze landgenoot Roggeveen en niet met Kerstmis.

Het landschap is indrukwekkend mooi; uitgedoofde vulkanen met een tropisch sausje. Niemand weet waarom, maar de bewoners hebben hier tussen 500 - 1500 na Chr. enorme beelden gemaakt in één van de (zwarte)vulkanen, om ze vervolgens te transporteren naar hun standplaatsen aan zee. Niemand weet hoe ze dat deden en dat maakt het mysterie alleen maar groter. Vervolgens kreeg een aantal van die beelden een rood mutsje op van zo'n 10.000kg;-), uitgehakt uit één van de rode vulkanen. Zo ging dat jaar in jaar uit, als alles tenminste ‘rustig' was tussen de diverse clans op het eiland. Maar ja, soms kregen ze ruzie en dat is extreem onhandig op zo'n postzegeltje. Je kan je niet afreageren op iemand buiten het eiland dus wat moet je dan?? Inderdaad, elkaar treiteren en narren door die noeste arbeid van jaren te frustreren. Hoe?.........je gaat gewoon de beelden van je buren omtrekken! Het schijnt niet eenvoudig te zijn 5-15 m. hoge massieve beelden om te duwen; maar ja het lucht wel weer even enorm op!

Hoe dan ook, het eiland is, in ieder geval voor ons, een onverwachte tropische verrassing met zelfs 2 prachtige stranden! Flinke golven, dus ook stoere jongens op plankjes in zee. Laatste opvallend detail is het soort toerist dat hier vertoeft; hoog afritsbroekgehalte, cameralens van tenminste 30cm lang en pet met lange klep en nekflap; alleen het vlindernetje ontbreekt. Wij worden wat vreemd aangekeken op onze teenslippertjes, korte broek en tropische rokje met 2 bambinootjes op Crocs.

Jeroen had bij aankomst hier overigens heel andere zorgen: waar waren nou toch al die Paaseieren verstopt?? Daarover binnenkort meer in de volgende' Kikkersloot'.

Goed, morgen naar het volgende stukje land 3000km verderop: Tahiti!!

Chiao, compadres .

Veel liefs van de 4 musketiers!